Eksamenslesing e farligt. Ein blir så rastlause. Alt energien bare bygge seg opp i beinå. I går kveld/nått når eg satt å leste bedøk kjente eg at eg bare måtte hoppa.
Eg har ein speiel på romme mitt så henge ganske høgt oppe. Så eg fant ud eg sko prøva å hoppa så høgt eg konne, så høgt at eg konne se tedene mine i speielen å loft onna di. Å eg greide d!
D e ikkje lett å hoppa så høgt ein kan å alligavel ikkje vekka di så måtte sova i naborommå, d må eg sei. Blei reint imponerte av meg sjøl.
Men så landa eg. D vil sei, tånå mi landa å så kom resten av meg ittepå. "Knekk" sa d å "au" sa eg (lågt sjølsagt, må jo ikkje vekka di andre). Å nå e d plutseligt møje lettare å sidda stilt å lesa.
